DAY 3 - Adbentyurs in Shanghai

DAY 3
TUESDAY, November 7

Nakatulugan ang “The Perfect Catch”, siguro nakatulog ng 10pm pero nagising ng 2am. Aktwalit, “The 40-year old Virgin” pala ang nakatulugan. Tinapos ko nung 2am pero di pa rin makatulog kaya inumpisahan ang “The Perfect Catch” at nakatulugan din yon. Nagising ng 6:30am, nagluto at kumain ng pancit canton. Di ko naubos, nakakasuka na. Yari, dami ko pa namang pancit canton. Hehe, bili na lang ako ng dinner mamaya. Exercise muna bago maligo tapos byahe na naman. AYos na naman ‘to. Sana makatipid ulit ako. Ok, let the day begin!

Ayos naman ang byahe ngayon, unlike yesterday na sobrang dami ng tao. Ngayon di naman ganon karami, kaya hindi mashadong naging sardines. Past 8 na pumunta ng station, andun na si Rosiel, mabilis lang ang byahe.. wala pang 9 andito na kami sa ofis. Bumili ng siopao, kinain ko na habang naglalakad. Ayos naman, masarap, malambot, di katulad diyan sa pinas. Pag dating dito sa ofis, tinawag agad ako ni Liang at kinausap. Nagemail na pala si Boss A tungkol sa request ko na ma-transfer at sabi niya kung nahihirapan ako mag-byahe through subway ay mag-taxi na lang daw ako. Ayoko nga, sayang yun.. laki din kasi ng natitipid ko eh.. pero pag daw nagawa na yung isang ofis pwede na akong lumipat kasama ang 5 kong testers.. hehehe nandamay pa eh no? eh nakakainis naman kasi ang layo-layo ng pinagdalhan sa akin eh.. bahala na… ok naman ang ofis dito (hindi rin).. bad trip lang talaga yung byahe. Shempre gusto kong makatipid para madami akong mauwi sa ‘pinas. Maarte lang talaga ako. Pero Cxxxxroup Employee ako eh. Tsaka bisita ako ng company nila kaya dapat di nila ako papahirapan.. tama naman diba? Anyway, sabi ni Liang baka daw week ng Nov. 20 eh pwede akong lumipat sa CSTS. Sana nga.. para naman 2 weeks ko lang mae-experience ang hassle sa travel.
Di ko pa pala naku-kwento ang isa pang bad trip dito. Di malinis ang CR nila dito. Lalo na daw sa ibang lugar. Hwag na hwag daw mag-cr sa labas lang basta (public CR). Dapat daw gumamit sa mga bagong restaurant lang. Nakakatuwa kasi ang cr nila dito.. may mga normal at may pang-squatting position lang.. pero parang di nililinis lagi.. kadiri minsan… I-ta-try kong picture-an pag nagka-chance. Gusto ko nga sanang magkukuha ng picture sa subway pero nakakahiya baka umbagin ako ng mga tao.
Di ko maintindihan pero parang lagi akong kinakabahan pag nasa labas ako. Eh laking maynila naman ako at di ako nakaramdam ng ganitong kaba. Siguro kasi akala ko cultured na cultured na ang china, na wala nang masasamang tao dito, na di ako makakakita ng pulubi.. pero mali pala ang perception ko. Kagabi nga may nakita pa akong magnanakaw. Sa loob ng isang store, may biglang lumabas na mama tapos hinabol siya ng ale at hinatak siya at kinuha ang cellphone na hawak nung mama. Dun pala sa ale yon.. nagulat ako.. kasi binigay lang ulit nung mama, parang bale-wala. Sana makaipon ng marami para makapamili rin ng marami. Excited na akong mag-shopping kahit na wala pa akong pera na pangshopping. Umpisahan ko siguro next week pag pumasok na yung per diem allowance ko.
Yung ginagawa kong trabaho dito, yun rin ang ginagawa ko sa pinas eh. Pero atleast dito naka-japorms ako.. hehehe…
Gastos for the day as of 10:59am: 5RMB-subway, 1RMB-siopao, 2RMB-Bus… for a grand total of 8RMB=1.0263USD=51.10455Php
Nabigay na sa akin ni Rosiel yung traincard, mas makakamura daw ako ng 1RMB per subway ride pero kailangan ko pang load-an yun mamya.. ok lang atleast di na ako bibili ng tiket basta sasakay ng subway. Basta makatipid! Nakatanggap na rin pala ako ng email from nikki.. ang haba ng sagot ko.. hehehe.. pati si jen naka-email ko gamit ang email ni Miguel.. buti na lang may meeting siya.. tatawagan ko sya mamyang mga 2pm gamit ang ip card na binili ko pa nung Sunday.. sana gumana.
Naglunch kasama si Gerald, Rosiel, Jessie at Maxwell (yun 2 huli mga Chinese), dun ulit sa university pero sa 2nd floor na. Ganon pa rin naman, pero puro noodles lang. Mura rin lang 5RMB. Di ulit ako nabusog. Kakaiba kasi, yung noodles parang walang lasa. Yun naman isa na hindi ko alam kung ano, mashadong maanghang. Pero ok lang, laman tiyan. Pagkatapos kumain, naglakad-lakad sa tabi-tabi. Tumingin ng mga alahas.. pero mahal din eh.. malayo-layo rin ang nilakad. Mahal ata dito sa may area namin kasi halos parehas lang minsan mas mahal pa ang presyo ng mga gamit eh. Tsaka ang mga damit na tinitinda halos pang winter na lahat. Kailanan maghanap ng mga mura na pwedeng isuot sa ‘Pinas. Maaga pa naman, unang linggo ko pa lang. Matagal pa ako makakapamili. Bumili din pala ng softdrinks, para sa akin, kay Gerald at Rosiel, 9RMB lahat=1.15459 USD.. Eto ngayon balik sa ofis.. inaantok na pero di naman makatulog. Hay, gusto ko nang umuwi… hindi sa wangbang, kundi sa pilipinas. Total gastos nung lunch 14RMB=1.79602USD=89.43297PHP…. Total gastos for today as of 1:58pm, 22RMB=2.82232USD=140.53752Php. On budget pa rin.
Kinausap ko si Liang tungkol sa IDD code para makatawag sa pinas. Ok daw. Tanong ko sa kanya kung ok lang kahit na 2 weeks lang ako dito.. sabi niya agad na di pa naman sigurado kung malilipat daw ako sa CSTS office. Well.. wala talaga akong control don. Bahala na. Whatever will be, will be.
Ayos may IDD na ako.. makakasimple na ako ng tawag kay jen araw-araw. Buti na lang, kahit na sandali lang ok na rin yun kesa hindi makausap. Sana lang makausap ko na rin si Mig at Bel. Miss ko na sila.
Hay naku… problema na naman ang bwiset na opisinang ito. Kailangan kong ma-access ang web t&e pero wala namang kwenta ang pc dito. Kakainis lang talaga pag kailangan mo ang related sa opisina wala ka magawa. Parang walang ka-powers-powers yung mga boss dito. Konti na lang magrereklamo na ulit ako kay Boss A. Hay buhay… imbis na matuwa ako sa travel, nabu-bwisit pa ako. Uwi na kaya ako… hehehe… mamya na pag 6 na lang.
3:30pm na, walang magawa down na naman kasi ang Oscar.. kainis eh kahit pala andito ako wala rin naman akong nagagawa eh. Tapos wala pang kwenta dito sa ofis kasi walang ka-powers-powers ang mga pc.. .ni Citibank.com.ph hindi ma-access.. pano ba naman yon? Hay naku.. basta dumarating ang hapon puro ata ako reklamo.. sana December na! Tangina talagang buhay ‘to, bakit pa ako pumayag na pumunta ng Shanghai… alam ko kung bakit.. para makaipon.. pero tatanda naman ako sa bwiset. Hay nakakabigat ng puso!
4:39pm nakapag-internet sa internet room.. dapat wag mashado bigatan ang pakiramdam kasi pati si jen inaalala ako. Ilang beses kong nakausap si jen.. hehehe.. eh binigyan ba naman ako ng IDD code eh.. edi I-maximize ang pag-gamit! Mahal ko lang sobra ang pamilya ko kaya ako nalulungkot.. pero wala talaga akong choice.. bwiset lang kasi bisita ako dito pero parang di mashado pinapakinggan mga hiling ko. Di tulad nating mga pinoy na pag may bisita sa opisina.. inaalala lahat ng gagawin nila. Pati tutulugan nila papakialaman natin… friendly lang talaga tayong mga pinoy. Down pa rin system namin kaya wala pa rin akong ginagawa, kaya ako nalulungkot eh. Sana by next week eh marami na kaming gagawin para di na ako malungkot.
Ayos di ko na rin naiisip ang lungkot.. dami ko nang ginagawa.. almost 30mins kaming nagusap ni Spike.. naayos ko naman ang problema.. kasi iba pala ang problema hehehe.. labo ba? Tapos inutusan ulit si Usher na email nya mga teammates namin.. ayos boss na boss talaga ang dating. Sana ganito lagi para di ako mashado nalulungkot. Atleast din pag late ng konti umuwi wala na mashado tao sa subway, di na mahirap ang sakay at walang siksikan. Ayos to.. kayang-kaya ko tagalan ito. Hehehe.. labo ba? Kanina gusto na umuwi ng pinas ngayon kaya na.. eh sa ganon talaga eh.. anong magagawa ko. Pero pag next year eh ganito pa rin ang siste at malayo pa rin ang titirhan ko.. PORGETET! (forget it).. ayoko na.. sa iba na lang sila humingi ng tulong. Nga pala hinihingan ako ng training ng mga teammates ko.. malay ko ba dun. Hehehe.. pero sige yun ang hiling nila eh.. try kong gumawa ng magandang training para sa kanila!
Uwian na… 6:28na! Bukas ulit!

Ayos naka-uwi naman ng bahay ng buo. Kumakain ng sandwich na binili sa Lawson (24 hour store sa baba ng bahay) habang nanunuod ng DVD (Perfect Catch – tinuloy mula kaninang umaga) habang nagusulat. Wala masyado gagawin, sana makatulolg ng maaga para makapag-pahinga naman. Tatawagan ko pamilya ko para makausap ko naman si Mig, Bel at Pia. Para malaman na rin kung magkano ang bawas sa cellphone. Kanina gusto ko na talaga mag-quit, pero nung nagkaroon na ng trabaho, ok na ulit. Nalulungkot lang naman ako pag walang ginagawa at kung anu-ano na ang iniisip ko eh. Pero pag marami na gagawin ok na. Kaya sana marami na work para di masyado malungkot. Atsaka may IDD na ako kaya pwede ko na tawagan si Jen araw-araw. Ayos. O sya, manuod na ako ng “The Siege”, para makatulog na, pero tawagan ko muna family ko.
Nakakainis talaga ang China. Di ako makatawag sa pamilya ko. Bwiset na ako. Ewan ko kung bakit di ko matawagan ang cell ni Jen. Kainis talaga. Nyak! Tulog na nga lang!

Adbentyurs in Shanghai - DAY 2

Nov. 6, 2006 – Monday
Day 2

Hay naku di ako nakatulog mabuti. Akala ko makakatulog ako ng mahimbing sa pagod. Ever hour nagigising ako, namamahay ata ang katawan ko. Nung umpisa di masyado malamig, naka-aircon pa ako, pero nung mga ala-una na, sobrang lamig na rin kaya pinatay ko na aircon. Sobrang aga dumilim kaya mga 7:30pm pa lang ata nakahiga na ako. Shempre nakabukas lang ang TV. Yun ang pampatulog ko eh. Buti na lang nakita ko ang sports channel. Mga 5:18am nagising na, di na talaga abutan ng antok. Nagpainit na lang ng tubig. Shempre tatanga-tanga hirap buksan ang stove. Nagpapainit ng tubig pampaligo habang nag-iisip kung ano ang almusal. Parang may choices – canton, noodles, apple o banana at yung hindi nakain na burger kagabi. Kahit ano na lang ok lang. Nuod lang ng TV at exercise konti bago maligo. Mga 7:45am daw kami meet ni Rosiel sa Longyang Subway. Exciting.. what wil happen to my second day? Nga pala, ang ingay din ng mga bus, malapit kasi ako sa highway. Dinig lahat ng busina. Para din lang nasa pinas ang mga driver at pedestrian dito, kala ko mas may culture sila. Di rin ata! Hehehe.
After 2 trains (subway), 1 bus at madaming lakad... umabot din ako sa ofis in one piece. Thanks to Rosiel na kasama ko. Kung wala akong kasama siguradong di ako aabot. Na-prove ko na sobrang dami talaga ng tao sa China. Talo ko pa ang sardinas sa dami ng tao sa subway. (Tinuloy ko ang paggawa ng Adbentyurs in Shanghai sa PC)
Sakit sa kamay magsulat kaya dito ko na lang itutuloy ang mga kwento ko. Dami talaga tao sa China.. grabe ang nangyari sa akin sa Subway. Eh di umalis ako ng bahay ng 7:40 kasi 7:45 ang usapan namin ni Rosiel na magkita sa Longyang station, tapos paglabas na paglabas ko, halos di ako nakakilos sa lamig. Buti na lang talaga may mga dala akong panglamig. Pagdating ng subway ginaya ang mga intsik sa pagbili ng train card tapos bumaba na. Nakita naman si Rosiel at sumakay na ng train (Line 2). Ayos lang ang umpisa konti pa lang ang tao.. after ilang stops dumami ng dumami ang tao hanggang sa maging sardines kami. Pagdating namin sa People’s square station halos lahat bumaba.. sunod lang sa tao naglakad ng malayo sa loob pa rin ng subway papuntang Line 1. Pagdating sa Line 1 dami ng tao… intay ng train. Pagdating ng train, sugod ang mga tao. Grabe yung nasa likod ko tulak ng tulak… gusto ko na umbagin, tapos babae pala. Bwiset. Pagkasakay ng train, naging sardines ulit. After 7 stations ulit, bumaba at lumabas na ng subway. Nabigla ulit sa lamig. Lakad ng konti papuntang banko, sinamahan si rosiel mag-WD. Bumili ng siopao si Rosiel, bili rin ako. Tapos tumawid ng kalsada at naghintay ng bus. Sakay sa bus at pagkaabot sa pangalawang stop baba… lakad ulit ng malayo hanggang umabot sa ofis. All the while habang naglalakad di ko alam kung paano iipitin ang sarili para di ginawin. Pagdating dito sa ofis pinakilala sa mga tao tapos inayos ang pc ko. Nagemail sa mga kilala na nasa pinas para malaman na buhay pa ako.. tapos nagmeeting ng 10am kasama ang mga Chinese nationalities. Konti lang nakaintindi sa akin, hirap mag-meeting pero ok lang. Salita na lang ng salita. Pagdating ng 11:15 nagumpisa nang mag-alisan ang mga tao for lunch. Ayos! Nakausap ko na rin si haidee, yehey. Makakausap ko na rin si Jen mamya. 11:45 nagyaya na si Gerald, sumama ako sa kanila sa “university” at duon nag-lunch sa canteen. Puro bata pa ang nandun kasi nga university. Pero madumi, para ngang mas madumi pa kesa sa mga canteen ng universities sa manila. Ok talaga ang card system nila, nagagamit sa lahat ng lugar. Pati duon sa canteen. Umorder na lang ng parehas ng kay Gerald.. itlog at pipino.. dami ng tinakal. Di ako makakain mabuti kasi chopsticks at para akong walang gana kumain. Pero laman tiyan na rin. Ok lang kasi mura lang naman = 5RMB. Pagkatapos kumain, bumili lang ng softdrinks (2.70RMB) at bumalik na sa ofis. Tinatamad ako mag lalakad kasi sobrang lamig. Siguro bukas na lang… inaantok na rin kasi ako. Di naman ako makatulog ditto sa ofis, baka kasi maghilik ako nakakahiya. Pinahiram ako ni Gerald ng mga DVD.. ayos may mapapanuod na ako mamya. Hehehe. Kalahating araw na ang natatapos.. ano kayang adventure ang mangyayari mamyang uwian? Gastos for today: 5RMB – train, 1RMB – siopao (na di ko pa kinakain), 2RMB – bus, 5RMB – lunch, 2.70RMB – softdrinks. Running total = 15.70=2.03065USD = 101.20746 Php. Ayos ‘to, laki ng matitipid ko. Dapat araw-araw ganito para malaki ang tipid.
Haaay.. salamat nakausap ko na ulit si Jen. Parang gusto ko araw-araw ko sya kinaka-usap huh. Nakakalungkot pag iniisip ko talaga sila. Lalo na nung na-kwento ni Jen na hinahanap daw ako ni Pia. Miss na rin daw ako ni Mig at Bel. Miss ko na rin sila.. miss ko na ang pamilya ko.. Gusto ko nang umuwi! Hehehe… pero walang magagawa.. 29 days na lang naman na eh… atleast may maiipon ako at may mauuwi ako sa pamilya ko. Miss ko na talaga sila. Nyak yari na naman mamyang gabi nito. Hirap din kasi na hindi sila isipin. Pero dapat hwag mashado sila isipin, kasi baka di ako maka-trabaho ng mabuti nyan.
Haay.. kalimutan muna ang lungkot.. trabaho muna… inaantok na ako.. jetlag ba ang tawag ditto.. hehehe.. eh sa inaantok ako eh anong magagawa mo? Dami nang katanungan ng mga opismeyts kong Chinese ngayon. Di ko naman maintindihan ang mga tanong nila.. ayaw pang umamin na di ko lang talaga alam ang sagot eh no. Anyway, nahihilo na ako sa pagsagot ng mga tanong na hindi ko rin maintindihan. Alas tres kinse na, malapit nang mag-uwian.. inaantok na ako. Sakit na ng ulo ko. Haaay… 29 days pa!
Grabe, lagi akong nakangiti ditto.. paano di kami nagkakaintindihan ng mga tao.. eh di ngiti na lang ako ng ngiti. Kanina kausap ako nung isang TSG kumbaga.. wala akong naintindihan kahit isang salita.. pero nakikingiti na lang ako. Pano nakangiti sya habang nagku-kwento, eh di ngiti na rin lang ako.
Nakatapos ng meeting na puro yes at no lang ang sinabi.. hehe hindi naman.. maganda naman ang diskusyon. Pagkatapos ng meeting, nakipagusap kay Usher.. inutusan actually para mag-assign ng trabaho sa mga tao. Nagmail na kay Steven para mag-request ng transfer ng ofis. Grabe di ko na ata kaya ang lamig. Aktwali hindi ko kaya ang lamig at ang byahe. Nakakainis! Di ko naman pinagpilitan sarili ko ditto sa ofis na ‘to eh, kaya dapat may karapatan din ako na humiling. Nakausap ko na si Boss A, through Haidee para sya na ang mag-request kay S-H1, S-H2 at kung sino pang Pontio Pilato. Inaantok na ako. Sana pagbigyan ang hiling ko.

Nandito na ako sa bahay. 7:30pm ako dumating. Shempre kasama ko pa rin si Rosiel para di maligaw. Ayos naman ang biyahe. 1 oras pa rin. 6:30pm kami umuwi kasi dami na rin umuuwi. Kasabay si Gerald. Nagpa-picture sa bisikleta at sa nagluluto sa kalsada. Dyaske, ang lamig talaga. Kailangan talaga ng earmuffs at bonnet. Lakad ng 5 minutes, sakay bus to Line 1 train.. May mga pulubi din na naglilimos sa loob ng subway. Pagdating ng People’s Square, lipat ulit. Di mashado marami tao, buti naman. Sa paglakad pala papuntang Line 2 may nakita din mga pulubi. Para din lang Quiapo underpass. Bad trip ang language barrier parang ayokong mag-iikot mag-isa dahil don. Pagdating ng Longyang, baba na mag-isa. Si Rosiel sa isang station pa. Shempre aanga-anga, di makita ang exit. Nakita rin ang Exit 5. Nakarating ng bahay ng buo. Ngayon kumain ng pancit canton at saging habang nanunuod ng DVD. Yehey, pinahiram ako ni Gerald. Nga pala, yung mga damit ko na nilapag ko sa sahig kanina bago umalis, nakasampay na. Intayin k naman na ma-plantsa bukas. Di ko alam kung gusto ko pang magpalipat sa CSTS... bahala na. Ayos ang 2nd day, laki ng tipid. Sana makatulog na ngayon ng mabuti dahil pagod na rin ako. Miss ko na pamilya ko.. Mahal na mahal ko talaga sila. Tapos na halos ang 2nd day, ano kaya ang mangyayari bukas. Abangan.

Inaabutan na ng antok pero di pa rin makatulog. 9:30pm na. Makayanan ko kayang magsulat araw-araw hanggang Dec. 4? Abangan! Good night pilipins, miss ko na ang pamilya ko!

Adbentyurs in Shanghai - DAY 1

Aktwali ito ay nangyari nung na-destino ako sa Shanghai ng isang buwan.
From Nov. 5 - Dec. 4 ang mga kwentong ito. Minsan walang kwenta ang mga kwento (oo na, malamang madalas), pero ito ang mga nangyari sa akin..
parang diary ko nung nasa shanghai ako.

Sinulat ko ito sa Notebook (Corona notebook at hindi laptop) at nag-type rin sa ofis.. so ang mababasa mo eh yun na yun.

Linilipat ko lang dito para may mababalik-balikan ako.

======================
Nov. 5, 2006 - Sunday
First Day

Sa Pinas pa...
Aga nagising (aktwali hindi na talaga nakatulog). Pagdating ng airport sarado pa pala. Nakakalungkot pero excited. Kiss ng kiss kay Mig, Bel at Pia. Mami-miss ko ang pamilya ko, sobra!
4:30am pumila na papasok ng airport. Pinigilan kong umiyak. Buti na lang at hindi umiyak si Jen o Mig o Bel. Nakakalungkot pala talaga pero buti na lang 30 days lang (kung hindi ako magpa-extend), kasi kung matagal talaga, mababaliw ako. Di alam ang gagawin sa airport pero madali lang naman pala. Ang bilis ng proseso. Mga 5am, wait na ako ng boarding. May nakatabing isang babaeng pinipigilang umiyak. Matagal siguro siya sa ibang bansa. Muntik naharang sa x-ray dahil sa tubig pala.
Sumakay ng 5:50am, aisle seat ako. Tatluhan lang ang eroplano magkabilang side, maliit lang. wala sa gitna ko pero may matandang Fil-Intsik sa window seat. Excited ako, ngayon na lang ulit nakasakay ng eroplano. 6:30am lumipad, nakakahilo. Di ako makatulog kasi si Mr. Yu laging nag-CR. Kaya ko nalaman na Mr. Yu kasi hinahanap anak niya ng cabin crew, di pala nakasakay dahil di pinayagan ng immigration. Wala kasi clearance sa POEA eh OFW siya. Anyway, nakakahilo. Kausap si Mr. Yu tungkol sa kung anu-ano. Di masarap pagkain. Walang kwenta, laman tiyan lang. Nanuod ng “Me, Myself & Dupree”. Nung nag-CR ako, nag-turbulence, muntik ako masuka sa CR. Nakaidlip konti pero ginising ni Mr. Yu kasi bumalik galing CR. Sabi ko kay Mr. Yu susundan ko siya pagdating ng Pudong. After 3 hours, dumating ng Pudong. 9:30am, paglabas ng plane, ang lamig grabe! DI ko ata kakayanin. Sunod ako kay Mr. Yu sa shuttle, sunod pa rin hanggang CR. Hehehe. Mabilis lang na na-clear at nakuha ang luggage. Paglabas sa arrival, nakita ko ang isang mamang may hawak na papel na nakasulat ang pangalan ko. Nagpakilala pero di naman pala nakaintindi ng ingles. Nagpapalit ng pera, bumili ng tubig na mahal (80RMB = 11USD = 511Php). Evian kasi tatak. Eh malay ko ba! Sinundan ang driver papuntang taxi at sumakay. Nakita ang Maglev sa highway. Nag-umpisa ang picture taking. Natakot ng biglang nag-left turn ang taxi sa parang iskinita! May squatters din pala sa shanghai. Shortcut pala! Matagal din ang byahe. After around 45 minutes nakarating na rin sa bahay! Nakita ang building pero wala ang mga pinoy na mag-meet sa akin. Nagtanung-tanong kung tama ang lugar ko. Tama naman! Nag ikut-ikot para makita ang mga pinoy. Wala pa rin! Naghanap ng mabibilhan ng SIM card wala naman maka-intindi. (Di kasi gumana ang International Roamnig ng Globe! Bwiset!) May nakitang dalawang matandan na nag-aabang sa harap ng building. Nagtanong, tama naman ang lugar. Lahat ng tao kinakausap ako ng chinese eh english naman salita ko. Di ko na alam ang gagawin. Pina-akyat ako nung isang matanda, baka nasa room na ang gma pinoy eh. Akyat ako ng 1101 kasi sabi nung matanda hindi daw 1201. Ngek mali apala. Upto 11 lang ang elevator, stairs upto 12. Walang tao sa 1201. Baba ulit. Kinausap ang ale na iiwan ko ang luggage ko at maghahanap ako ng mabibilhan ng SIM card. Lahat thru sign language. Puntang Longyang Train Station, nagtanong walang makaintindi. Balik ulit. Andun pa naman ale at bantay pa luggage ko. May kausap na lalaking marunong mag-english. Alleluya! Pinahiram ako ng cellphone at nakontak ang isang pinoy (si Gerald). Si Connie na may hawak ng susi, di makontak, nagsimba pala. Dumating si Gerald at Grace (girlfriend niya) ng 11:30. Sa wakas may nakausap din ng matino! Pero di pa rin makapasok ng room. After 1 hour ulit, dating si Rosiel. Sa wakas nakapasok na rin. Ganda ng flat. Two bedroom, two toilet & bath, with sala and kitchen. Pahinga ng konti at lumabas. Bumili ng SIM card, bumili ng KFC at pumunta sa unit ni Connie na nakasunod din sa house ko. Naka-text din sa pinas! Kain ng KFC, nuod ng ASAP (may cable sila Connie – illegal hehe!) Nakatawag din sa pinas gamit ang IP card na benta ng frien ni Connie. Nakausap ang pamilya. Sa wakas! Miss ko na sila! Kwentuhan ng madami. Pagod na ako, nagyaya na akong umuwi. Sinamahan ako ni Rosiel, Gerald at Grace, tinuruan gumamit/bumili ng ticket para sa subway pagpasok sa office bukas. Bumili ng KFC para dinner, bumili din ng fruits. Sinamahan ulit ni Geral at Grace sa house. Kwentuhan lang tapos umuwi na rin sila. Nag-ayos ng mga gamit. Di makakain, walang gana o kinakabahan lang kaya? Nag-paskil ng mga sulat ni Mig at Bel sa dingding. Hehe, binasa ulit ang mga sulat. Di naman na masyadong malungkot. Excited na kinakabahan. Haaay, andito na talaga ako sa Shanghai. What a first day!
Miss ko na si Jen, Mig, Bel at Pia. 30 days and counting! ... nga pala puro chinese palabas sa TV at walang phone sa flat ko... kainis!
Expenses for the day:
- water in airport = 80 RMB
- taxi = 120 RMB
- SIM card = 65 RMB
- IP card = 25 RMB
- fruits = 16.50 RMB
- KFC (dinner) = 18.50 RMB
total 325 RMB

Total Money = 400 USD = RMB 3092.61
Money Left 3092.61 – 325 = 2767.61 RMB

Bukas tipid dapat! Kainin ang pancit canton. Alamin kung pano sindihan ang gas stove! Hehehe!

5 seconds

Narinig nyo na ba yung nangyari kay Gary Granada nung
pumunta siya sa McDonalds?

Kung hindi pa... basahin mo dito.

The Blessing

by Joey "Pepe" Smith

Running in circles
'til i'm up against the wall
I couldn't imagine
How i'll break my fall

There's too many face
That i can't recall
if it was just a dream
I'm bound to break through these walls

So give me the power
To rise from the tides
I cast my fate to the wind
I'v got tomorrow in my hands

We search for the reasons
While they die in their schemes
I kept all the answers
To the questions within

So we'll set sail tonight
into the next morning's light
We've got to make our stand
Let the truth ring in this land

So take my hand
and pull me close to your heart
Keep the flame burning
Let the light in your eyes

We'll search for true meaning
Leave illusions behind
There's no turning back
Let's keep our faith on high.


========================
i'm casting my fate to the wind...
and i'm keeping my faith on high!

I Believe

(Joe Satriani)

Ive been out walking for hours.
Ive got something on my mind.
How did we get here? where are we going?
And why is life so hard?

I read the stories, see the photographs.
Worlds in a crazy space.
Ive got to hold on to my dreams;
Theres just no other place.
Theres just no other place.

I believe
We can change anything.
I believe
We can rise above this.
I believe
Theres a reason for everything.
I believe
In my dream.

Ive seen the shadows of the living.
Seen them turn and walk away.
And I keep searching for the right words
To send these thoughts away.

Theres a picture I like to look at,
A picture of a beautiful face.
And I see something in her eyes,
Sends me to a better place.
Sends me to a better place.

I believe
We can change anything.
I believe
In my dream.

PIX

please check out these pix of my family!!

http://www.flickr.com/photos/roamee